Μέχρι τώρα
από αυτό εδώ το blog που είναι προσωπικό, απέφυγα να μιλήσω σε πρώτο πρόσωπο και
ασχολήθηκα περισσότερο με τη θεματολογία της δουλειάς τόσο στην τηλεόραση όσο
και στο ίντερνετ.
Αφορμή για την προσωπική γραφή είναι η
ανάγκη αυτοπροστασίας από την αθλιότητα του πες-πες κάτι θα μείνει και τη
παραγωγή ρετσινιάς με τη μανιώδη διαρροή ψεύτικων γεγονότων και καταστάσεων.
Το σκηνικό
ξεκίνησε με διάφορους υπαινιγμούς και έφτασε στο σημείο να με εμφανίζουν ότι
βρίσκομαι πίσω από απολύσεις και να το διοχετεύουν παντού. Παράλληλα με βάση αυτή
την εικονική πραγματικότητα εκτοξεύθηκαν και προσβλητικά λόγια που δεν
ταιριάζουν ούτε στην ηθική μου, ούτε στην τριαντάχρονη επαγγελματική μου
πορεία.
Σε τέτοιες
περιπτώσεις καθένας βρίσκεται στη θέση να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.
Ωστόσο μόλις συνέλθει από τη λάσπη που έριξε ο ανεμιστήρας, για λόγους απλής
αυτοπροστασίας, το μόνο που έχει να κάνει είναι να ξεκαθαρίσει την θέση του με
βάση την πραγματικότητα και την αλήθεια.
Συνεπώς μετά
το νέφος της λάσπης σε βάρος μου θα
ήθελα να αναφέρω τα εξής:
1. Δεν είχα καμία διοικητική αρμοδιότητα
και ευθύνη να βρίσκομαι πίσω από απολύσεις σε ένα μέσο που δεν διευθύνω. Ήμουν
σε άλλο μέσο.
2. Δεν είχα γνώμη και δε θα έχω ποτέ για
ανθρώπους που δεν ξέρω και που δεν έχω δουλέψει μαζί. Ακόμη και στην περίπτωση
που προέκυψε κάποια ελάχιστη συνεργασία, δεν μπορεί κανείς να διατυπώσει αρνητική
γνώμη για συνεργάτη.
3. Η μέχρι τώρα επαγγελματική μου πορεία
δεν έχει καμία σχέση με τους κυνηγούς κεφαλών. Το αντίθετο μάλιστα και το
γνωρίζει καλά αυτό η δημοσιογραφική πιάτσα.
Η
συγκεκριμένη συκοφαντική επίθεση, όπως όλες του είδους, δε βασίζεται σε
συγκεκριμένο γεγονός αλλά μόνο στη σπίλωση και στη κατασκευή γεγονότων με φημολογία.
Είναι ευνόητο ότι επιφυλάσσομαι για κάθε νόμιμη ενέργεια.
Θ. Στίνης
